اثربخشی روش تصحیح نارساخوانی دیویس بر عملکرد خواندن دانش آموزان پسر مبتلا به نارساخوانی

زمینه و هدف: خواندن یکی از اساسی ­ترین مهارت­ های مورد نیاز در عصر حاضر است. بدیهی است که بروز اختلال در آن می­ تواند مشکلات زیادی را برای فرد مبتلا ایجاد کند. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی روش آموزشی دیویس بر عملکرد خواندن دانش آموزان پسر مبتلا به نارساخوانی انجام شد. روش: این پژوهش نیمه­ آزمایشی با طرح پیش­ آزمون- پس ­آزمون با گروه کنترل بود. نمونه­ای شامل 30 دانش ­آموز نارساخوان پسر پایه سوم ابتدائی شهر رشت به شیوه نمونه ­گیری تصادفی خوشه­ ای چندمرحله ­ای انتخاب و به شیوه­ تصادفی در  گروه­های آزمایش و کنترل جایدهیه شدند. ابزارهای مورد استفاده، چک لیست شناسایی کودکان نارساخوان، فرم تاریخچه موردی (کریمی 1383)، مقیاس هوشی وکسلر کودکان و آزمون خواندن و نارساخوانی (کرمی نوری و مرادی، 1387) بود. روش دیویس (مشاوره موقعیت­یابی و تسلط بر نماد) در 16 جلسه 30 دقیقه ­ای به صورت انفرادی بر روی گروه آزمایش انجام گرفت. یافته ­ها: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که روش آموزشی دیویس بر عملکرد حیطه ­های مختلف خواندن دانش ­آموزان نارساخوان تاثیر مثبت دارد (01/0> p). نتیجه­ گیری: استفاده از روش­های آموزشی- ترمیمی اثرات مطلوبی بر عملکرد خواندن دانش ­آموزان نارساخوان دارد. نتایج به دست آمده تلویحات مهمی برای معلمان این دانش­ آموزان دارد که در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.